در سرزمینی که درد، سایه‌ی سنگین خود را می‌گستراند، شما فانوس‌های روشنی هستید که با نور امید، تاریکی را می‌شکافید. شما پرستاران، سپیدپوشان بی‌ادعایی هستید که در سکوت شب‌های بیمارستان، بیدار می‌مانید تا دیگری در آرامش به خواب رود.

دست‌هایتان نه فقط شفابخش تن، که تسکین‌دهنده‌ی روح است. نگاهتان، ترجمان مهربانی بی‌قید و شرط است و لبخندتان، قوی‌ترین دارویی است که در هیچ نسخه‌ای یافت نمی‌شود. شما قصه‌ی ایثار را نه با کلمات، که با هر لحظه از جان‌فشانی خود می‌نویسید. در هیاهوی دستگاه‌ها و در میان اضطراب بیماران، حضور آرامش‌بخش شما، نبض زندگی را به جریان می‌اندازد.

روزتان مبارک، ای فرشتگان زمینی که بال‌هایتان در لباس سفیدتان پنهان است.